Makrokierunek

Makrokierunek – definicja i cel

Makrokierunek to kierunek studiów na uczelniach wyższych, który łączy co najmniej dwie tradycyjne dyscypliny naukowe lub techniczne. Program nauczania umożliwia studentom zdobycie interdyscyplinarnej wiedzy w pierwszych latach, a następnie dokonanie wyboru konkretnej specjalizacji.

Przykłady makrokierunków w Polsce

W Polsce istnieje wiele makrokierunków, które oferują różnorodne możliwości edukacyjne:

• Elektronika, Informatyka i Telekomunikacja – dostępny na Politechnice Warszawskiej, łączy informatykę, automatykę, robotykę i telekomunikację.
• Makrokierunek Humanistyczny – planowany na Uniwersytecie Warszawskim, obejmujący historię, etnologię, filozofię i inne dyscypliny humanistyczne.
• Informatyka przemysłowa – prowadzony w Katowicach.
• Informatyka i Agroinżynieria oraz Ekoenergetyka – oferowane przez Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu.
• Gastronomia-Sztuka kulinarna – nowy kierunek na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie.
• Samorząd terytorialny i polityka regionalna – nowość na Uniwersytecie Warszawskim, obejmująca administrację, politologię i prawo.

Tworzenie makrokierunków

Makrokierunki mogą być tworzone przez jedną lub kilka uczelni. Wymagają one, aby program nauczania zawierał:

• wszystkie przedmioty kształcenia ogólnego,
• co najmniej 70% przedmiotów podstawowych i kierunkowych zgodnych z obowiązującymi standardami.

Jednostki kształcące na pierwszym poziomie muszą mieć prawo do nadawania tytułu magistra na wszystkich kierunkach wchodzących w skład makrokierunku. Na drugim poziomie wymagane jest prawo do doktoryzowania na jednym z kierunków współtworzących makrokierunek.