Stopień majora
Major (skrót mjr) to stopień oficerski obecny w armiach różnych krajów, będący najniższym stopniem w korpusie oficerów starszych. W polskim wojsku major jest stopniem pomiędzy kapitanem a podpułkownikiem. Odpowiednikiem majora w marynarce wojennej jest komandor podporucznik, a w policji podinspektor. Stopień ten występuje również w Straży Granicznej, Służbie Więziennej oraz w służbach wywiadowczych.
Oznaczenia
W polskim wojsku major nosi na naramiennikach dwie belki i gwiazdkę. Oznaczenia na czapce garnizonowej składają się z dwóch galonów i jednej gwiazdki. W przepisach ubioru wojskowego z 1972 roku major nosił jedną gwiazdkę na otoku czapki oraz dwa galony na daszku. W szczególnych sytuacjach, takich jak berety i furażerki, oznaczenia różnią się nieco, ale zachowują zasadnicze elementy, takie jak gwiazdka i paski.
Stanowiska w Wojsku Polskim
Oficerowie w stopniu majora mogą pełnić różne funkcje, w tym:
- zastępcy dowódców batalionów
- szefowie sekcji w oddziałach
- oficerowie w sztabach wyższych szczebli
Etymologia
Termin „major” pochodzi od łacińskiego słowa „magnus”, co oznacza „większy” lub „starszy”.
Międzynarodowe odpowiedniki stopnia majora
- Afganistan: Jagran
- Chiny: Major
- Chorwacja: bojnik
- Finlandia: Majuri
- Francja, Irlandia: Commandant
- Hiszpania: Comandante
- Korea Południowa: soryeong
- Rosja: майор
- Tureckie: binbaşı
- Węgry: őrnagy
Historia
Stopień majora pojawił się po raz pierwszy w XVI wieku w hiszpańskiej piechocie. W Polsce był używany od XVII wieku, początkowo związany z obowiązkami administracyjnymi i dowodzeniem batalionem.
Uwagi
Warto zauważyć, że w niektórych armiach, takich jak Cesarska Armia Rosyjska, stopień majora został zniesiony, a kapitan awansował bezpośrednio do podpułkownika.
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967
