Magnetoencefalografia (MEG)
Magnetoencefalografia (MEG) to technika obrazowania elektrycznej aktywności mózgu, która rejestruje pole magnetyczne generowane przez neurony. Sygnały są odbierane przez precyzyjne czujniki, na przykład typu SQUID, umieszczone w pobliżu czaszki pacjenta.
MEG jest wykorzystywana w różnych obszarach, takich jak:
- Badania naukowe dotyczące funkcjonowania mózgu
- Diagnostyka kliniczna, w tym podczas operacji neurochirurgicznych w celu lokalizacji patologicznych obszarów
- Neurofeedback jako metoda terapeutyczna
Podstawa działania
MEG opiera się na pomiarze pola magnetycznego, które powstaje w wyniku „prądów jonowych” w dendrytach neuronów podczas przesyłania impulsów nerwowych. Zgodnie z równaniami Maxwella, każdy prąd elektryczny generuje prostopadłe pole magnetyczne, które jest rejestrowane przez czujniki.
Aby sygnał był mierzalny, konieczne jest zaangażowanie około 50 tysięcy aktywnych neuronów. Kluczowe są komórki piramidowe w korze mózgowej, które muszą mieć tę samą orientację przestrzenną, aby ich pola magnetyczne się nie znosiły. Grupy neuronów zlokalizowane w bruzdach kory mózgowej o odpowiedniej orientacji generują najsilniejsze pole magnetyczne, które można wykryć poza głową.
Naukowcy prowadzą badania nad metodami obróbki sygnałów, aby uzyskać informacje o aktywności elektrycznej w głębszych strukturach mózgu, jednak jak dotąd nie opracowano klinicznie użytecznej metody.
Znaczenie kliniczne
MEG ma istotne zastosowanie w diagnostyce medycznej oraz neurologii, a jej rozwój może przynieść nowe możliwości w zrozumieniu i leczeniu zaburzeń neurologicznych.
