Macierze Pauliego
Macierze Pauliego, wprowadzone przez Wolfganga Pauliego w 1927 roku, to zbiór trzech zespolonych macierzy hermitowskich o wymiarze 2×2, które służą do opisu spinu elektronu w mechanice kwantowej:
Oznaczenia , , są powszechnie stosowane. Macierz jednostkową wymiaru oznacza się zazwyczaj jako .
Macierze Pauliego, w połączeniu z macierzą jednostkową, tworzą bazę w przestrzeni Hilberta.
Właściwości algebraiczne
Macierze Pauliego mają kilka kluczowych właściwości:
- Wyznaczniki i ślady: , dla .
- Iloczyny:
- , , , .
- Ogólnie: .
- Relacje komutacji i antykomutacji:
- , , .
- , .
- Inna własność: .
Wartości i wektory własne
Każda macierz Pauliego ma dwie wartości własne: +1 i -1. Wektory własne dla poszczególnych macierzy są następujące:
- Macierz : .
- Macierz : .
- Macierz : .
Wektor macierzy Pauliego i iloczyn skalarny
Wektor macierzy Pauliego jest zdefiniowany jako:
.
Iloczyn skalarny wektora z wektorem macierzy Pauliego to:
.
Twierdzenia
Oto dwa ważne twierdzenia:
- .
- , gdzie to wektor jednostkowy.
Informatyka kwantowa
Macierze Pauliego są kluczowe w informatyce kwantowej, gdzie są używane jako bramki jednokubitowe, oznaczane zwykle jako .