Maciej Sieczka – Przewodnik Tatrzański
Maciej Gąsienica Sieczka (1824-1897) był jednym z najbardziej znanych przewodników tatrzańskich w drugiej połowie XIX wieku. Urodził się w Zakopanem, gdzie spędził całe życie. Jego pasja do gór rozpoczęła się od polowania na kozice, co pozwoliło mu poznać najtrudniej dostępne zakątki Tatr.
Życiorys
Sieczka w młodości zajmował się kłusownictwem, co umożliwiło mu odkrycie górskich szlaków. Po pewnym czasie przekształcił swoje umiejętności w profesjonalne przewodnictwo, współpracując z takimi osobami jak Jędrzej Wala. Po zakończeniu kariery kłusowniczej, dbał o ochronę dzikiej fauny Tatr, a także pracował jako górnik i kamieniarz.
W latach 50. XIX wieku prowadził badaczy górskich, takich jak Eugeniusz Janota i Maksymilian Nowicki. Był członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego, gdzie od razu przydzielony został do pierwszej klasy przewodników, co pozwoliło mu prowadzić turystów na najtrudniejsze szczyty.
Sieczka zmarł na skutek ciężkiej choroby, a jego mogiła znajduje się na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.
Przejścia
Był pionierem w wielu ważnych przejściach tatrzańskich, w tym:
- pierwsze wejście na Świnicę (1867)
- wejście na Lodowy Szczyt (1870)
- drugie wejście na Wysoką (1876)
- pierwsze wejście na Mięguszowiecki Szczyt (1877)
- pierwsze wejście na Mnicha (1880)
- wejście na Gerlach z Natalią Janothówną (1883)
Sieczka był znany z wyjątkowych umiejętności wspinaczkowych oraz zdolności przywódczych.
Upamiętnienie
Maciej Sieczka został uhonorowany wierszami Adama Asnyka oraz Eugeniusza Janoty, którzy podkreślali jego charakter i umiejętności. Od 1961 r. przełęcze w masywie Granatów noszą jego imię, a Krakowskie Koło Przewodników Tatrzańskich także upamiętnia jego postać.
Rodzina
Jego syn, Józef Sieczka, kontynuował rodzinną tradycję, zostając przewodnikiem tatrzańskim.
