Dzisiaj jest 19 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Maciej Masłowski (historyk)

Maciej Masłowski

Maciej Masłowski (24 stycznia 1901, Warszawa – 17 sierpnia 1976, Wysokie Mazowieckie) był polskim historykiem sztuki, synem artysty malarza Stanisława Masłowskiego i nauczycielki muzyki Anieli z Ponikowskich.

Życiorys

Masłowski ukończył gimnazjum im. Mickiewicza w Warszawie, a następnie studiował historię i historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem prof. Zygmunta Batowskiego. W latach 1931–1939 pracował w Wydziale Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, gdzie pełnił funkcję dyrektora Ruchomej Wystawy Sztuki oraz organizatora Wakacyjnych Instytutów Sztuki.

W czasie II wojny światowej był doradcą artystyczno-naukowym Towarzystwa Ochrony Sztuki Ludowej. Po wojnie zamieszkał w Podkowie Leśnej, gdzie prowadził działalność naukową i literacką. W latach 1945–1946 współpracował z Państwowym Instytutem Historii Sztuki, a następnie był profesorem Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Warszawie.

Kariera i osiągnięcia

  • Komisarz polskiego działu na Biennale w Wenecji (1948).
  • Dyrektor Muzeum Polskiego w Rapperswilu (1949).
  • Współpraca z Centralnym Biurem Wystaw Artystycznych.
  • Badania nad twórczością znanych polskich artystów, w tym Józefa Chełmońskiego i Maksymiliana Gierymskiego.

Masłowski prowadził także prace naukowe w zakresie sztuki ludowej i był aktywnym uczestnikiem życia artystycznego w Polsce. Jego publikacje dotyczące sławnych malarzy zdobyły uznanie w środowisku artystycznym.

Życie prywatne

Od 1933 roku był żonaty z Haliną z Klisińskich, z którą miał dwoje dzieci. Zmarł w 1976 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Wybrane publikacje

  • Henryk Grombecki – Studium monograficzne (1936)
  • Piotr Michałowski (1957)
  • Malarski żywot Józefa Chełmońskiego (1965)
  • Maksymilian Gierymski i jego czasy (1970)

Bibliografia

Masłowski był autorem wielu prac naukowych oraz artykułów w czasopismach, które znacząco przyczyniły się do rozwoju wiedzy o polskiej sztuce. Jego badania i publikacje pozostają ważnym źródłem informacji dla historyków sztuki.