Maciej Roman Hłasko
Maciej Roman Hłasko (1 listopada 1906 – 13 września 1939) był polskim prawnikiem i autorem prac dotyczących ochrony przeciwpożarowej. Pochodził z szlacheckiej rodziny, pieczętującej się herbem Leliwa. Jego ojciec, Józef Hłasko, był komendantem Warszawskiej Straży Pożarnej.
Życiorys
Maciej Hłasko miał dwoje braci i dwie siostry. Po śmierci ojca w 1922 roku, rodzina przeniosła się do skromniejszego mieszkania. Uczył się w Gimnazjum im. Mikołaja Reja oraz w 8 Klasowym Gimnazjum Męskim Kazimierza Kulwiecia, a w 1920 roku służył jako ochotnik podczas inwazji bolszewickiej.
W 1927 roku dołączył do Polskiej Korporacji Akademickiej Aquilonia i rozpoczął studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, które przerwał z powodu niepowodzeń akademickich. W 1928 roku przeniósł się do Wilna na Wydział Prawa i Nauk Społecznych, gdzie ukończył studia w 1933 roku. Następnie pracował jako radca ministerialny w Komisji do spraw Walki z Pożarami.
Życie osobiste
26 stycznia 1933 roku poślubił Marię Łucję Rosiak. Mieli jednego syna, Marka, który urodził się 14 stycznia 1934 roku. W 1936 roku Hłasko wydał książkę Gore! (Jak bronić się przed pożarem), a w 1937 roku współautorstwa z M. Lewickim pracę Obrona przeciwpożarowa i obrona przeciwlotniczo-pożarowa.
W 1937 roku Hłasko rozwiódł się z Marią, a w 1938 roku ożenił się z Beatą Andrychiewicz, przyjmując wyznanie ewangelickie. Chorował na gruźlicę nerek, co doprowadziło do jego śmierci 13 września 1939 roku w Warszawie. Został pochowany w Łowiczu.
Dziedzictwo
Maciej Hłasko zmarł, gdy jego syn Marek miał pięć lat. Marek, późniejszy uznany prozaik, w swoich opowiadaniach wspominał ojca jako inteligenta pełnego pasji, mimo że jego wspomnienia były ograniczone.
Podsumowanie
Maciej Hłasko był znaczącą postacią w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej w Polsce, a jego życie osobiste i zawodowe wpłynęło na późniejszą twórczość jego syna, Marka Hłaski.
