Maciej Dembiński – Życie i Działalność
Maciej Dembiński (18 lutego 1804 – 3 marca 1878) był polskim organistą, dyrygentem, kompozytorem i pedagogiem. Urodził się w Sarnowej koło Rawicza jako syn sukiennika Wojciecha i Salomei z Łopaczyńskich.
Dembiński kształcił się w szkole pijarów w Rydzynie, a następnie w seminarium nauczycielskim w Poznaniu, gdzie zmienił swoje nazwisko z „Dębiński” na „Dembiński”. Pracował jako nauczyciel w szkole parafialnej św. Marcina w Poznaniu oraz w pensjach dla dziewcząt.
Działalność Muzyczna
W 1834 roku rozpoczął współpracę z katedrą poznańską. Pełnił funkcję organisty do 1854 roku, a następnie był dyrygentem kapeli i chóru archikatedralnego. Po krótkiej przerwie powrócił na stanowisko organisty w 1866 roku, które zajmował do końca życia. W 1871 roku, wspólnie z synami, otworzył w Poznaniu czterowydziałową szkołę muzyczną.
Dembiński był jednym z założycieli Towarzystwa Przyjaciół Muzyki (1865), które promowało polski śpiew ludowy oraz kościelny. Jego twórczość obejmowała głównie muzykę kościelną, w tym dzieło Cantionale completissimum nec non processionale ecclesiasticum z 1850 roku.
Rodzina
Maciej Dembiński był żonaty z Nepomuceną z Pawłowskich i miał ośmioro dzieci, z których troje zajmowało się muzyką:
- Bolesław – kompozytor, dyrygent i organista
- Maciej – organista katedry poznańskiej
- Katarzyna – wykonawczyni w poznańskiej adaptacji Halki w 1862 roku
Bibliografia
Łucja Zwolakiewicz, Maciej Dembiński, w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa-Poznań 1981
Linki zewnętrzne
Maciej Dembiński pozostaje ważną postacią w historii polskiej muzyki, zarówno jako twórca, jak i pedagog.
