M8 Greyhound
M8 Greyhound to amerykański samochód pancerny używany podczas II wojny światowej. Jego produkcja rozpoczęła się w 1943 roku i trwała do końca wojny, osiągając łączną liczbę 3844 wyprodukowanych egzemplarzy.
Historia
Prace projektowe nad M8 rozpoczęły się w 1941 roku. Pojazd powstał na bazie prototypów, które odpowiadały na wymagania amerykańskiego dowództwa. Po analizie i próbach, wybrano model Forda oznaczony jako T22, który przeszedł do produkcji seryjnej jako T22E2.
Konstrukcja
M8 jest sześciokołowym pojazdem pancernym z zawieszeniem opartym na resorach piórowych oraz spawanym pancerzem kadłuba. Pojazd posiadał odlewaną wieżę otwartą od góry. W początkowych wersjach brakowało opancerzonej podłogi, a w późniejszych modelach zastosowano gumowe zbiorniki paliwa. Silnik, chłodzony dwoma wentylatorami, zapewniał cichą pracę, co umożliwiało niepostrzeganą bliską infiltrację wroga.
Zastosowanie bojowe
M8 zadebiutował bojowo w 1943 roku na froncie włoskim, jednak nie zdobył popularności wśród amerykańskich wojsk w Europie, które preferowały pojazdy gąsienicowe. Większość egzemplarzy M8 brała udział w walkach na Dalekim Wschodzie, m.in. na Filipinach i Okinawie. W armii brytyjskiej M8 zyskał przydomek „Greyhound” i był ceniony za niezawodność, głównie w zadaniach rozpoznawczych. Pojazdy te były również używane przez wojska francuskie oraz Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie.
Wersje
- M20 Armored Utility Car – wersja bez wieży, z obrotową podstawą na wkm kal. 12,7 mm.
- GMC T69 – wersja przeciwlotnicza z wieżą zawierającą 4 sprzężone wkm-y 12,7 mm; nie była produkowana seryjnie.
Podsumowanie
M8 Greyhound był istotnym elementem amerykańskich sił zbrojnych podczas II wojny światowej, a po wojnie był eksportowany do wielu krajów, gdzie służył aż do lat osiemdziesiątych.
