Mocowanie M42 w Aparatach Fotograficznych
Mocowanie M42 to typ gwintu metrycznego (M 42×1) stosowany w aparatach fotograficznych z wymienną optyką, szczególnie popularny w starszych modelach, takich jak Pentax, Praktica, Ricoh, Yashica, Zenit i innych. Po raz pierwszy wprowadzono je w modelu Contax S firmy Zeiss w 1949 roku. Mocowanie to cieszyło się dużą popularnością aż do lat 70., kiedy to zostało zastąpione przez mocowania bagnetowe, które nie były kompatybilne między producentami.
Zalety Obiektywów M42
Obiektywy M42 są szeroko dostępne i charakteryzują się niską ceną w porównaniu do nowoczesnych obiektywów z mocowaniem bagnetowym oraz dodatków takich jak autofocus czy stabilizacja obrazu. Mimo upływu lat, nadal są produkowane.
Obiektywy te mogą być montowane na aparatach z bagnetem za pomocą adapterów. Ważne jest jednak, że w przypadku lustrzanek Nikona, do uzyskania ostrości na nieskończoność potrzebna jest optyka korekcyjna w adapterze. W większości innych przypadków wystarczy prosty adapter w postaci pierścienia. Obiektywy M42 prawidłowo współpracują z:
- Cyfrowymi lustrzankami Pentaxa i Samsunga
- Bezlusterkowcami Nikon z bagnetem Z
- Aparatami Olympusa, Canona, Minolty, Sony Alfa oraz NEX (Sony)
Pentax jest jedynym producentem, który zapewnia pełną zgodność ze starymi obiektywami M42, co sprawia, że adaptery są tam najtańsze, ponieważ nie wymagają dodatkowych styków ani optyki.
Wersje Mocowania M42
- Zwykłe: Tylko mechaniczne mocowanie obiektywu (np. Zenit E)
- Auto: Z popychaczem automatycznie przymykającym przysłonę (np. Praktica MTL 3)
- Electric: Ze stykami światłomierza do pomiaru oświetlenia przy otwartej przysłonie (np. Praktica VLC 3)
Adaptery do wersji auto zawierają poziomy pierścień, który obsługuje popychacz. Dostępne są również adaptery uniwersalne z wyjmowalnym pierścieniem.
Linki Zewnętrzne
Kategoria: Obiektywy fotograficzne
