M22 Locust
M22 Locust to amerykański lekki czołg z okresu II wojny światowej, zaprojektowany z myślą o jednostkach powietrznodesantowych. Jego rozwój rozpoczął się w 1941 roku, a produkcja trwała od 1942 do 1944 roku.
Specyfikacja techniczna
- Producent: Marmon-Herrington Co.
- Typ pojazdu: czołg lekki
- Załoga: 3 osoby (dowódca, celowniczy, kierowca)
- Silnik: 6-cylindrowy gaźnikowy Lycoming 0-435T o mocy 162 KM
- Masa: 7 440 kg
- Pancerz: stalowy, od 9 do 25 mm
- Prędkość: 64 km/h (droga), 48 km/h (teren)
- Zasięg: 180 km
- Uzbrojenie:
- 1 x armata czołgowa M6 kal. 37mm (50 nab.)
- 1 x czkm M1919 kal. 7,62 mm (2500 nab.)
- Użytkownicy: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Egipt
Historia
W maju 1941 roku zamówiono nowy lekki czołg, a prototyp o nazwie Light Tank T9 powstał jeszcze w tym samym roku. W 1942 roku zamówiono dwa kolejne prototypy, które zostały zmodyfikowane, otrzymując oznaczenie T9E1 Light Tank (Airborne). W kwietniu 1942 roku firma Marmon-Herrington otrzymała zamówienie na 500 czołgów, a ostatecznie wyprodukowano 830 egzemplarzy. W 1944 roku czołg otrzymał oficjalne oznaczenie M22 Light Tank (Airborne).
Służba
M22 Locust nie był używany bojowo przez armię amerykańską, ze względu na brak odpowiednich środków transportu. Brytyjczycy jednak wykorzystali 260 czołgów M22 w operacji „Varsity” w marcu 1945 roku, korzystając z ciężkich szybowców transportowych General Aircraft Hamilcar. Po wojnie część czołgów trafiła do Egiptu i brała udział w I wojnie izraelsko-arabskiej w latach 1948–1949.
Podsumowanie
M22 Locust był innowacyjnym czołgiem lekkim, zaprojektowanym do transportu powietrznego, ale jego potencjał nie został w pełni wykorzystany w czasie II wojny światowej. Jego historia i zastosowanie pozostają ciekawym przykładem rozwoju technologii wojskowej w tym okresie.
