Łukasz Górka
Łukasz Górka herbu Łodzia (zm. 1475) był prominentnym polskim politykiem i dyplomatą, pełniącym wiele istotnych funkcji w XV wieku. W 1441 roku został wojewodą poznańskim, a w latach 1447–1448, 1451–1454 oraz 1456–1457 sprawował urząd starosty generalnego Wielkopolski. Dodatkowo, w 1438 roku był podczaszym poznańskim oraz dworzaninem królewskim od 1428 roku. Jako starosta Kościana (1433–1469) oraz Nakła i Pobiedzisk (1442–1472) odegrał ważną rolę w regionie.
Życie i kariera
Urodził się jako syn Jakuba Górki i Doroty. Był praprawnukiem wojewody kaliskiego Mikołaja Przedpełkowica. Po wstąpieniu na dwór królewski, szybko zyskał zaufanie Władysława Jagiełły, a później Władysława Warneńczyka. W 1440 roku brał udział w wyprawie na Węgry, jednak przed bitwą pod Warną powrócił do Polski.
Po śmierci Władysława III działał w sprawach sukcesji, zyskując zaufanie nowego króla Kazimierza Jagiellończyka. Jako członek rady królewskiej wspierał króla w walkach z opozycją. W 1454 roku był jednym z dowódców w bitwie pod Chojnicami, gdzie po klęsce trafił do niewoli, z której został uwolniony w 1455 roku.
Działalność dyplomatyczna
Po uwolnieniu skoncentrował się na działalności dyplomatycznej, wspierając króla finansowo podczas wojny trzynastoletniej. Był sygnatariuszem pokoju toruńskiego w 1466 roku oraz prowadził rokowania z Maciejem Korwinem w sprawie tronu czeskiego dla synów Kazimierza. W 1474 roku uczestniczył w nieudanym pospolitym ruszeniu przeciwko najazdowi Jana II Szalonego.
Rodzina
Po 1444 roku ożenił się z Katarzyną Szamotulską, córką kasztelana poznańskiego Dobrogosta Szamotulskiego. Miał czterech synów: Uriela, Jana, Jakuba (II) i Mikołaja (II) oraz córkę Małgorzatę, która wyszła za Stanisława Zbąskiego.
Łukasz Górka zmarł nagle 11 kwietnia 1475 roku i został pochowany w poznańskiej katedrze.
