Luise Helene Elisabeth Danz
Luise Helene Elisabeth Danz (11 grudnia 1917 – 21 czerwca 2009) była niemiecką nadzorczynią SS w hitlerowskich obozach koncentracyjnych, uznawaną za zbrodniarkę wojenną.
Życiorys
Danz urodziła się w Walldorfie (Turyngia). Przed rozpoczęciem służby w obozach pracy pracowała na poczcie. W lutym 1943 została zatrudniona jako cywilna urzędniczka kontraktowa w obozie Ravensbrück. Od 1944 do końca wojny pełniła służbę w obozach: Majdanek, Plaszow, Auschwitz-Birkenau i Malchow.
W obozach Danz wyróżniała się okrucieństwem. Brutalnie traktowała więźniarki, w tym dzieci i kobiety ciężarne, stosując m.in. męczące apele oraz konfiskując odzież. Największe zbrodnie popełniła w Malchow, gdzie jako Oberaufseherin (starsza nadzorczyni) doprowadziła do głodzenia więźniarek podczas transportu do Lipska. W kwietniu 1945 odpowiadała również za śmierć małej dziewczynki, zadeptanej w obozie.
Danz miała także przywilej noszenia broni palnej, co było rzadkością wśród nadzorczyń SS. Po wojnie, więźniarki, takie jak Danuta Brzosko-Mędryk i Halina Nelken, opisywały jej nieludzkie zachowanie oraz przyjemność, jaką czerpała z dręczenia więźniarek.
W 1947 roku Danz została skazana przez polski Najwyższy Trybunał Narodowy na dożywotnie pozbawienie wolności za zbrodnie popełnione w Majdanku i Auschwitz. Została jednak amnestionowana w 1957 roku. Proces w Niemczech, dotyczący jej odpowiedzialności za śmierć dziewczynki, został umorzony w 1997 roku z powodu stanu zdrowia oskarżonej.
Bibliografia
- Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962
