Ludwika Śniadecka
Ludwika Śniadecka (ur. 4 sierpnia 1802 w Wilnie, zm. 22 lutego 1866 w Stambule) była polską działaczką, która odegrała istotną rolę w Imperium Osmańskim w okresie rozbiorów Polski. Była córką Jędrzeja Śniadeckiego i Konstancji Mikułowskiej.
W młodości Ludwika była obiektem nieodwzajemnionej miłości Juliusza Słowackiego, co zostało uwiecznione w jego korespondencji oraz twórczości. W 1842 roku poznała Michała Czajkowskiego (Sadyka Paszę) w Stambule. Po przyjęciu islamu, poślubiła go i aktywnie wspierała w jego działalności politycznej, w tym przy zakładaniu Adampola – polskiej osady w okolicach Stambułu. Zmarła i została pochowana w Adampolu.
Ludwika miała sympatie prorosyjskie i krytykowała katolicyzm, zarzucając mu oddalenie Polaków od słowiańskiej wspólnoty. Stanisław Baliński, poeta związany z grupą Skamander, poświęcił jej wiersz zatytułowany „Ziemia z Jaszun”.
Przypisy
Bibliografia
- Zygmunt Miłkowski, Sylwetki emigracyjne., Lwów 1904
- Maria Czapska, Ludwika Śniadecka, Czytelnik, Warszawa 1958
Linki zewnętrzne
Ludwika Śniadecka pozostaje ważną postacią w historii polskiej emigracji oraz w kontekście relacji polsko-osmańskich w XIX wieku.
