Ludwik VIII Lew

Ludwik VIII Lew

Ludwik VIII Lew (1187–1226) był królem Francji od 1223 do 1226. Był synem Filipa II Augusta i Izabelli z Hainaut.

Książę Ludwik

W 1216 roku, po buncie angielskich baronów przeciwko królowi Janowi bez Ziemi, Ludwik został zaproszony do objęcia tronu Anglii. Po udanej inwazji na Anglię, Ludwik został w maju 1216 roku proklamowany królem Anglii w Londynie, jednak nie został koronowany. Zyskał kontrolę nad dużą częścią królestwa, w tym Winchesterem, lecz w 1217 roku stracił poparcie baronów. Na mocy traktatu z Lambeth zrezygnował z roszczeń do angielskiej korony na rzecz Henryka III.

Król Ludwik

Po śmierci ojca w 1223 roku Ludwik objął tron francuski. Jego koronacja odbyła się 6 sierpnia 1223 w katedrze w Reims. Kontynuował walkę z dynastią Plantagenetów, zdobywając Poitou i Saintonge w 1224. 1 listopada 1223 wydał edykt zakazujący pożyczania pieniędzy przez arystokrację od Żydów, co przyczyniło się do konfliktu z hrabią Szampanii, Tybaldem IV.

W 1225 roku synod w Bourges ekskomunikował hrabiego Tuluzy, Rajmunda VII, ogłaszając krucjatę przeciwko niemu. Ludwik zdecydował się przystąpić do krucjaty, aby umocnić swoją władzę w Langwedocji. Mimo prób mediacji, król odrzucił negocjacje, decydując się na działania militarne. W lipcu 1226 zdobył Awinion po trzymiesięcznym oblężeniu, jednak wkrótce potem zmarł na dyzenterię w Montpensier 8 listopada 1226. Został pochowany w bazylice Saint-Denis, a jego następcą został syn, Ludwik IX Święty.

Małżeństwo i potomstwo

Ludwik VIII poślubił Blankę Kastylijską, córkę króla Alfonsa VIII, 23 maja 1200 roku. Mieli ośmioro dzieci, w tym:

• Filip (ur. 1209, zm. 1218)
• Ludwik IX Święty (ur. 1214, zm. 1270)
• Robert I d’Artois (ur. 1216, zm. 1250)
• Jan (ur. 1219, zm. 1232)
• Alfons z Poitiers (ur. 1220, zm. 1271)
• Izabela (ur. 1225, zm. 1269)
• Karol Andegaweński (ur. 1226, zm. 1285)