Ludwik V Gnuśny

Ludwik V Gnuśny

Ludwik V Gnuśny (ur. ok. 967, zm. 21 maja 987) był królem zachodnich Franków (Francji) w latach 986-987 i ostatnim władcą z dynastii Karolingów.

Życiorys

Ludwik był najstarszym synem króla Lotara i Emmy, córki Lotara II, króla Włoch. Został koronowany w 979 roku, jednak pełnię władzy objął dopiero po śmierci ojca w 986 roku. Jego krótka kadencja, trwająca zaledwie jeden rok, przyczyniła się do jego negatywnej oceny w oczach średniowiecznych kronikarzy, którzy nadali mu przydomek „qui nihil facit – który nic nie zrobił”.

Ludwik był żonaty z Adelajdą Andegaweńską, córką Fulka II, hrabiego Andegawenii. Ich związek nie przyniósł jednak potomstwa, ponieważ w 984 roku Adelajda została odsunięta przez męża, co zakończyło nadzieje na przedłużenie dynastii karolińskiej.

Główne wydarzenia

• Najważniejszym działaniem Ludwika V było zwołanie zjazdu w Compiègne w celu osądzenia arcybiskupa Reims, Adalberona, wspierającego Ottona II w konflikcie z Lotarem.
• W przeddzień zjazdu Ludwik zmarł po upadku z konia, istnieją również spekulacje, że mógł zostać otruty przez swoją matkę.

Jego śmierć doprowadziła do wyboru nowego króla, którym został Hugo Kapet, co zapoczątkowało nową dynastię królewską Kapetyngów.