Ludwik Stefan Gorazdowski
Ludwik Stefan Gorazdowski (25 sierpnia 1873 – 3 maja 1935) był polskim inżynierem hutnikiem. Jego życie zawodowe i osiągnięcia miały znaczący wpływ na rozwój przemysłu hutniczego w Polsce.
Życiorys
Gorazdowski ukończył gimnazjum w Siedlcach w 1891 roku, a następnie podjął studia na wydziale przyrodniczym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1895 roku uzyskał tytuł doktora za pracę o pokładach wapiennych w Tatrach. W latach 1897-1902 kontynuował studia na Akademii Górniczej w Freibergu.
Po ukończeniu studiów objął stanowisko naczelnika pieców martenowskich w zakładach hutniczych Nikopol-Mariupol na Ukrainie, gdzie osiedlił się w Sartanie. W 1914 roku został dyrektorem zakładów górniczych w Starachowicach, a w 1919 roku pełnił funkcję dyrektora Głównego Urzędu Zaopatrywania Armii. W 1924 roku objął stanowisko dyrektora wydziału administracyjnego Banku Polskiego w Warszawie, gdzie mieszkał z rodziną: żoną Jadwigą, synami Tadeuszem i Stefanem oraz córkami Hanną i Marią.
Gorazdowski zmarł 3 maja 1935 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Przypisy
Bibliografia
- Siedlce 1448–1995, red. Edward Kospath-Pawłowski, Teresa Włodarczyk, Siedlce 1996.
Kategoria: Aboslwenci Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, Ludzie urodzeni w Siedlcach, Polscy inżynierowie, Urzędnicy bankowi II Rzeczypospolitej.
