Ludwik IV Dziecię
Ludwik IV Dziecię, urodzony we wrześniu lub październiku 893 roku w Altötting, był królem wschodnich Franków (Niemiec) w latach 900–911. Był jedynym legalnym synem Arnulfa z Karyntii.
Koronacja i panowanie
W 900 roku, w wieku zaledwie 7 lat, Ludwik został koronowany na króla Franków wschodnich w Forchheim. Mimo młodego wieku i problemów zdrowotnych, sprawował rządy samodzielnie, chociaż pod wpływem arystokracji i biskupów, w tym biskupa Hatto z Moguncji oraz biskupa Salomo III z Konstancji.
Najazdy Węgrów
Podczas jego panowania kraj zmagał się z najazdami Węgrów, które przyniosły znaczne zniszczenia. W 910 roku armia Ludwika została pokonana przez Węgrów na Lechowym Polu, w pobliżu Augsburga.
Śmierć i dziedzictwo
Ludwik zmarł 20 lub 24 września 911 roku w wieku 18 lat, prawdopodobnie we Frankfurcie nad Menem. Jego śmierć zakończyła linię wschodniofrankijskich Karolingów. Książęta niemieccy nie wybrali Karola III Prostaka na nowego króla, lecz obdarzyli zaufaniem Konrada, księcia Frankonii.
Ludwik IV Dziecię został pochowany w kościele św. Emmerama w Ratyzbonie, gdzie wcześniej spoczął jego ojciec Arnulf. Po jego śmierci aż do 1806 roku korona w Niemczech była elekcyjna.
Bibliografia
- Karolingowie
- Władcy Franków
- Władcy Niemiec
