Ludwik Finkel
Ludwik Michał Emanuel Finkel (1858-1930) był polskim historykiem, encyklopedystą oraz profesorem Uniwersytetu Lwowskiego. Urodził się w Bursztynie, a jego edukacja rozpoczęła się w Grzymałowie i Tarnopolu. W latach 1877-1881 studiował historię i filozofię na Uniwersytecie Lwowskim.
Kariera zawodowa
Finkel obronił doktorat w 1882 roku, a po uzupełnieniu studiów w Berlinie i Paryżu, rozpoczął pracę w Archiwum Krajowym we Lwowie. W 1885 roku został wykładowcą w Wyższej Szkole Rolniczej w Dublanach, a od 1892 roku był związany z Uniwersytetem Lwowskim, gdzie otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.
Pełnił różne funkcje, w tym dziekana, prorektora i rektora. W 1918 roku objął Katedrę Historii Nowożytnej, którą kierował do końca życia. Był również inicjatorem Powszechnych Wykładów Uniwersyteckich we Lwowie.
Osiągnięcia i działalność naukowa
Finkel był encyklopedystą, redaktor naczelnym dwóch polskich encyklopedii oraz członkiem wielu towarzystw naukowych, w tym Akademii Umiejętności. W 1927 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wileńskiego. Wyróżniony został Medalem Polskiego Towarzystwa Historycznego za Bibliografię historii polskiej.
- Rozpoczął prace nad Bibliografią historii Polski w latach 80. XIX wieku, publikując trzy tomy między 1891 a 1906 rokiem.
- Badania Finkla dotyczyły m.in. historii Uniwersytetu Lwowskiego i polityki zagranicznej Jagiellonów.
Uczniowie i wpływ
W gronie uczniów Finkla znalazły się znane postacie, takie jak Janina Franklówna i Kazimierz Hartleb. Jego prace miały znaczący wpływ na rozwój polskiej historiografii.
Publikacje
Finkel opublikował ponad 300 prac naukowych, w tym:
- Marcin Kromer, historyk polski XVI wieku (1883)
- Bibliografia historii polskiej (1891, 1895, 1906)
- Historya Uniwersytetu Lwowskiego (1894)
Odznaczenia
W 1927 roku otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Śmierć i dziedzictwo
Ludwik Finkel zmarł 24 października 1930 roku we Lwowie i został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim. Jego wkład w historiografię polską i działalność akademicką pozostają istotnym elementem dziedzictwa naukowego.
