„`html
Ludwik Ryszard Marian Bronarski
Ludwik Bronarski (ur. 13 kwietnia 1890 we Lwowie, zm. 9 listopada 1975 we Fryburgu) był polskim muzykologiem i pianistą. Pochodził z rodziny o tradycjach rządowych, jego ojcem był radca rządowy Juliusz Bronarski, a matką Maria Nikisch. Miał młodszego brata, Alfonsa, który był historykiem i filologiem.
Wykształcenie
Bronarski ukończył IV gimnazjum we Lwowie w 1909 roku. Następnie studiował kompozycję, muzykologię oraz grę na fortepianie na uniwersytecie w Wiedniu w latach 1909–1913. Wśród jego nauczycieli znajdował się znany muzykolog Guido Adler.
Publikacje
W ciągu swojej kariery Bronarski opublikował wiele znaczących prac, w tym:
- Harmonika Chopina (1935)
- Etudes sur Chopin (1944–1946, 2 tomy)
- Chopin et l’Italie (1946)
- La musique (1947)
- Szkice chopinowskie (1961)
- Wspomnienia z pracy nad robotnikami polskimi w Szwajcarii (1934)
Osiągnięcia i działalność
Bronarski był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie oraz został odznaczony Srebrnym Wawrzynem Akademickim. Jego prace miały istotny wpływ na polską muzykologię i kulturę.
Bibliografia
Ważne publikacje o Bronarskim obejmują:
- Biogramy uczonych polskich, Wrocław 1983
- Encyklopedia muzyczna PWM. Część biograficzna, Kraków 1979
- Maciej Gołąb, Ludwik Bronarski (1890–1975), „Rocznik Chopinowski”, XXI (1995), s. 265–275
- Maciej Gołąb, Ludwik Bronarski (1890–1975), „Chopin Studies” VI (1999), s. 157–167
„`
