Ludwik Antoni Birkenmajer
Ludwik Antoni Birkenmajer (18 maja 1855 – 20 listopada 1929) był polskim historykiem nauki, fizykiem, astronomem i pedagogiem, związanym z Uniwersytetem Jagiellońskim.
Życiorys
Pochodził z rodziny o niemieckich korzeniach, która osiedliła się w Polsce w czasach wojen napoleońskich. Uczył się w Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, a następnie studiował na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie uzyskał doktorat w 1879 roku. Przez wiele lat był nauczycielem matematyki i fizyki w gimnazjum rolniczym w Czernichowie, a od 1897 roku profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W swojej karierze naukowej zajmował się historią matematyki, fizyki, astronomii i geografii fizycznej. Był członkiem wielu towarzystw naukowych, w tym Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności, gdzie pełnił różne funkcje. W 1923 roku brał udział w obchodach 450-lecia urodzin Mikołaja Kopernika, wygłaszając odczyty w kilku miastach Polski.
Birkenmajer przeprowadził analizę dzieła Kopernika „O obrotach sfer niebieskich”, odkrywając, że jego teoria heliocentryczna powstała przed pełnym zapoznaniem się z dziełem Ptolemeusza. Opracował także materiały biograficzne dotyczące Kopernika oraz historię geodezji i grawimetrii.
Rodzina
Birkenmajer ożenił się z Zofią Karlińską i miał czterech synów, w tym Aleksandra, Józefa, Alfreda i Wincentego, a jego wnukiem był Krzysztof Birkenmajer, profesor geologii.
Publikacje
Do jego wybranych publikacji naukowych należą:
- O rozszerzalności ciał (1876)
- Mikołaj Kopernik. Studya nad pracami Kopernika (1900)
- Stromata Copernicana (1924)
Odznaczenia
Birkenmajer był odznaczony m.in. szwedzkim Orderem Gwiazdy Polarnej oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pochówek
Zmarł 20 listopada 1929 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
