Ludwig Leist
Ludwig Leist (17 grudnia 1891 – 1967) był niemieckim politykiem, SS-Oberführerem oraz starostą Warszawy w latach 1940–1944. Urodził się w Kaiserslautern i był urzędnikiem z wykształcenia.
Kariera w administracji
Leist rozpoczął swoją karierę jako członek NSDAP i SA, gdzie osiągnął stopień SA-Brigadeführera. W październiku 1939 roku objął stanowisko kierownika wydziału administracji niemieckiej w Warszawie, a w marcu 1940 roku został mianowany starostą miejskim Warszawy. Jego kadencja trwała do 31 lipca 1944 roku.
Chociaż wydał kilka zarządzeń dyskryminujących Polaków i Żydów, był postrzegany jako urzędnik stosunkowo łagodny. Współpraca z polskim Zarządem Miasta była w miarę poprawna, co czyniło go jednym z nielicznych przedstawicieli władz III Rzeszy, którzy wykazywali życzliwość wobec Polaków.
Po wojnie
Po powstaniu warszawskim Leist próbował zorganizować ewakuację biura starosty w Poznaniu. Został aresztowany przez aliantów, a następnie wydany władzom polskim. W latach 1946–1947 był sądzony przez Najwyższy Trybunał Narodowy (NTN) za swoje działania podczas okupacji.
3 marca 1947 roku uznano go za winnego przestępstw związanych z organizacją przestępczą oraz prześladowaniami ludności żydowskiej i polskiej. Został skazany na 8 lat więzienia oraz 5 lat pozbawienia praw publicznych. Po odbyciu kary, 17 stycznia 1954 roku, został deportowany do Republiki Federalnej Niemiec.
W 1951 roku Tadeusz Walichnowski przeprowadził z nim rozmowy w więzieniu w Barczewie, które posłużyły do napisania książki Rozmowy z Leistem hitlerowskim starostą Warszawy.
Podsumowanie
Ludwig Leist był kontrowersyjną postacią, która, mimo swojej roli w nazistowskiej administracji, była postrzegana jako mniej szkodliwa dla ludności Warszawy. Jego kariera zakończyła się procesem sądowym, w wyniku którego został skazany na karę więzienia, a po jej odbyciu deportowany do Niemiec.
Bibliografia
- Okupacja i ruch oporu w Dzienniku Hansa Franka 1943–1945 T.II, KIW, Warszawa 1972
