Ludgarda Meklemburska
Ludgarda Meklemburska, urodzona między 1259 a 1261 rokiem, była żoną Przemysła II. Jej ślub z księciem miał miejsce w 1273 roku w Szczecinie, a za jego organizację odpowiedzialny był książę Barnim. Po ceremonii nowożeńcy przybyli do Poznania, gdzie zostali uroczyście powitani przez lokalnych dostojników.
Ludgarda zmarła w grudniu 1283 roku, a jej pochówek odbył się w katedrze gnieźnieńskiej. Według Jana Długosza, przyczyną jej śmierci było morderstwo zlecone przez męża, co miało być powiązane z jej rzekomą bezpłodnością. Po jej śmierci Przemysł II zorganizował uroczysty pogrzeb, podczas którego opłakiwał swoją żonę.
Kult Ludgardy
Śmierć Ludgardy stała się inspiracją dla wielu dzieł literackich, takich jak poezja i tragedie, w tym prace Adama Naruszewicza i Franciszka Karpińskiego. Jej postać została również uwieczniona w średniowiecznej „Pieśni o Ludgardzie”. W związku z tragicznym losem księżnej rozwinął się jej kult, a w „Kronice oliwskiej” określono ją mianem świątobliwej.
Literatura i badania
Jacek Kowalski opublikował artykuł dotyczący zamku Przemysła i Ludgardy w literaturze średniowiecznej, w którym zawarł tłumaczenie rymowanej opowieści o Ludgardzie z języka niemieckiego na polski.
Bibliografia
- Jasiński K., Genealogia Piastów wielkopolskich. Potomstwo Władysława Odonica, Nasi Piastowie, Poznań 1995, s. 54–55.
