Lucjusz II
Lucjusz II, właściwie Gerardo Caccianemici, był papieżem od marca 1144 do 15 lutego 1145. Urodził się w Bolonii jako syn Alberto dell’Orso.
Życiorys
Gerardo Caccianemici rozpoczął swoją karierę jako członek kongregacji kanoników regularnych San Frediano w Lukce, a następnie na Lateranie. W marcu 1123 został mianowany kardynałem prezbiterem kościoła Santa Croce in Gerusalemme. Od 11 września 1123 pojawiał się wśród sygnatariuszy bulli papieskich.
W latach 1125-1126 oraz 1127-1128 pełnił funkcję legata papieża Honoriusza II w Niemczech, gdzie wspierał wybór Lotara III na króla Niemiec i uczestniczył w wyborze Norberta z Xanten na arcybiskupa Magdeburga. W latach 1128-1129 oraz 1131-1133 był gubernatorem Benewentu.
Wziął udział w podwójnej elekcji papieskiej w lutym 1130, opowiadając się za Innocentym II. Pełnił funkcję legata w Niemczech w latach 1130-1131, 1133-1134 oraz 1136. W 1137 był członkiem komisji kardynalskiej badającej legalność wyboru opata Rainaldo z Monte Cassino. W grudniu 1141 został kanclerzem Świętego Kościoła Rzymskiego. W chwili wyboru na papieża był także protoprezbiterem Kolegium Kardynałów.
Pontyfikat
Lucjusz II został papieżem 8 marca 1144.
Bibliografia
- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
- Hans-Walter Klewitz, Reformpapsttum und Kardinalkolleg, Darmstadt 1957
- Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, Berlin 1851
- J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
Lucjusz II był ważną postacią w historii Kościoła, pełniąc kluczowe role w różnych misjach oraz w administracji papieskiej przed swoim wyborem na papieża.
