Lucjan Wilhelm Wolanowski
Lucjan Wilhelm Wolanowski, właściwie Lucjan Kon, był polskim pisarzem, reporterem, podróżnikiem i tłumaczem, urodzonym 26 lutego 1920 roku w Warszawie, gdzie zmarł 20 lutego 2006 roku.
Życiorys
Wolanowski pochodził z zasymilowanej rodziny żydowskiej. Jego ojcem był adwokat Henryk Kon, a matką Róża Wolanowska. Uczył się w Gimnazjum im. Mikołaja Reja oraz w Sanatoryjnym Gimnazjum w Rabce. Po wojnie studiował na Politechnice w Grenoble. Po rozpoczęciu II wojny światowej wrócił do Polski, gdzie ukrywał się z rodziną. W 1941 roku wstąpił do ZWZ, a następnie do Armii Krajowej, prowadząc nasłuch radiowy i przygotowując komunikaty dla polskiego podziemia.
Debiutował w 1941 roku w „Kronice Tygodniowej”. Po wojnie pracował w Polskiej Agencji Prasowej (PAP) i współpracował z wieloma gazetami. Ożenił się z Anną-Bożenną Szumowską, z którą miał córkę Annę.
Twórczość
Wolanowski specjalizował się w literaturze faktu i pisaniu reportaży. Współpracował z czasopismami, takimi jak „Świat”, „Dookoła Świata” i „Magazyn Polski”. Jego podróże po świecie, w tym akredytacja przy wojskach ONZ, zaowocowały wieloma reportażami o różnych krajach.
Napisał 25 książek, w tym:
- Ośmiornica. Historia jednego koncernu (1952)
- Zwierciadło bogini (1961)
- Klejnot Korony (1963)
- Księżyc nad Tahiti (1963)
- Westchnienie za Lapu-Lapu (1973)
- Ani diabeł, ani głębina (1987)
Odznaczenia i wyróżnienia
Wolanowski był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał także wiele nagród za swoją twórczość, w tym honorowe obywatelstwo miasta Springfield w Illinois.
Pochówek i pamięć
Lucjan Wolanowski został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie. Jego archiwum jest przechowywane w Brwinowie, a w 2006 roku Uniwersytet Śląski wydał dodatek poświęcony jego twórczości.
Jego prace wciąż są cenione i analizowane w kontekście polskiego reportażu podróżniczego.
