Lucjan Andrzej Rydel
Lucjan Andrzej Rydel (ur. 17 listopada 1833 w Strzelcach Wielkich, zm. 27 kwietnia 1895 w Krakowie) był polskim okulistą, profesorem oraz rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Życiorys
Rydel był synem ziemianina Bonawentury Rydla i Joanny z Woytawskich. Ukończył gimnazjum w Tarnowie, a następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie w 1859 roku uzyskał tytuł doktora medycyny, a w 1861 – chirurgii. Specjalizował się w okulistyce, pracując jako asystent u Ferdinanda Arlta. W 1866 roku habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1870 roku został profesorem i kierownikiem Katedry i Kliniki Okulistycznej.
Rydel trzykrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego, a w roku akademickim 1884/1885 był rektorem uczelni. Zyskał reputację znakomitego wykładowcy, kształcąc wielu znanych okulistów, w tym Adama Langiego.
Osiągnięcia i działalność
- Członek nadzwyczajny Akademii Umiejętności w Krakowie
- Członek honorowy Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk
- Członek Krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego
Rydel redagował „Przegląd Lekarski” w latach 1867–1871 i opublikował ponad 70 prac naukowych, głównie na temat okulistyki. Znany jest również z wynalezienia kropli do oczu, znanych jako „woda profesora Rydla”, oraz z wprowadzenia terminu „zakraplacz” dla pipetki do podawania tych kropli.
W życiu osobistym był żonaty z Heleną Kremer, z którą miał czterech synów oraz dwie córki. Zmarł po nawrocie ciężkiej choroby i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Bibliografia
- Stanisław Marian Brzozowski, Lucjan Rydel, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXIII, 1992
