Luchów Górny
Luchów Górny to wieś w Polsce, usytuowana w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Tarnogród. Historycznie, od XVI do XVIII wieku, wieś była częścią starostwa leżajskiego w ziemi przemyskiej. W latach 1954–1959 Luchów Górny był siedzibą władz gromady, a po jej zniesieniu został przyłączony do gromady Wola Różaniecka. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa zamojskiego.
Na terenie wsi znajdują się dwa sołectwa: Luchów Górny i Pierogowiec. Według Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 roku wieś liczyła 604 mieszkańców, co czyni ją najmniejszą miejscowością gminy. Luchów Górny jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Części wsi
Wieś składa się z dwóch sołectw: Luchów Górny i Pierogowiec.
Kościół
Od 1598 roku Luchów Górny należał do parafii rzymskokatolickiej w Tarnogrodzie. 19 października 1919 roku powstała parafia pw. Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Józefa Oblubieńca NMP. W skład parafii weszły Luchów Górny, Luchów Dolny i Jastrzębiec. Kościół parafialny mieści się w dawnej cerkwi z 1847 roku, a w Jastrzębcu znajduje się kościół filialny pw. NSPJ z 1907 roku. Pierwszym administratorem parafii był ks. Ludwik Wielgosz, który zginął w obozie w Dachau w 1942 roku.
Proboszczowie parafii:
- 1919–1922: ks. Ludwik Wielgosz (administrator)
- 1922–1946: ks. Karol Iwanicki
- 1946–1958: ks. Jan Rolla
- 1958–1981: ks. Witold Panecki
- 1981–2007: ks. Ryszard Wołoszczak
- 2007–2011: ks. Aleksander Panek
- 2011: ks. Bartłomiej Garczyński (administrator)
- 2011–2017: ks. Leszek Pankowski
- 2017–nadal: ks. Adam Siedlecki
Obiekty zabytkowe
- Dawna cerkiew prawosławna z 1847 roku, obecnie kościół Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Józefa Oblubieńca NMP.
- Prawosławny cmentarz.
- Kopiec Kościuszki.
