Lucas van Leyden
Lucas van Leyden, znany również jako Lucas Hugensz (ur. 1494 w Lejdzie, zm. 1533 tamże), był niderlandzkim malarzem i grafikiem, który tworzył na przełomie późnego średniowiecza i renesansu. Naukę malarstwa rozpoczął u swojego ojca, Huygha Jacobsza, a swoją działalność artystyczną rozpoczął w 1509 roku w pracowni Cornelisa Engebrechtsz.
W 1521 roku spotkał się z Albrechtem Dürerem w Antwerpii, co miało wpływ na jego rozwój artystyczny. Van Leyden był znany z eksperymentowania z różnymi stylami, co utrudniało klasyfikację jego dorobku. Jego prace nie były datowane, co dodatkowo komplikowało ich przegląd.
Twórczość
W dorobku Lucasa znajduje się wiele miedziorytów, w tym najwcześniej datowany Mohamed i mnich Sergiusz z 1508 roku. Artysta pozostawił po sobie 175 sztychów i 110 grafik. Jego prace charakteryzowały się różnorodnością tematów oraz technik, a także próbami ukazania skomplikowanych form anatomicznych.
Do jego najważniejszych dzieł należy sztych Ecce Homo (1510), w którym szczególnie wyróżnia się architektura tła. W Mleczarce (1510) oraz Autoportrecie (1509) van Leyden wprowadzał nowe tematy do sztuki holenderskiej.
Wybrane obrazy
- Mojżesz wydobywający wodę ze skały (1527), Museum of Fine Arts, Boston
- Sąd Ostateczny (1526-27), Stedelijk Museum Lakenhal, Lejda
- Taniec ze złotym cielcem (1528-30), Rijksmuseum, Amsterdam
- Uzdrowienie ślepca z Jerycha (1531), Ermitaż, Sankt Petersburg
- Autoportret (1509), Herzog Anton Ulrich-Museum, Brunszwik
- Gra w szachy (ok. 1508), Gemaldegalerie, Berlin
- Kuszenie św. Antoniego (ok. 1530), Królewskie Muzea Sztuk Pięknych, Bruksela
Wybrane grafiki
- Dentysta (1523)
- Dojarka (1510)
- Ecce Homo (1510)
- Mohammed i mnich (1508)
Podsumowanie
Lucas van Leyden był kluczową postacią w sztuce niderlandzkiej, łączącą tradycje późnego średniowiecza z renesansem. Jego różnorodność tematów i technik sprawia, że jego prace są nadal przedmiotem badań i podziwu w świecie sztuki.
