„`html
Lubowicz Wielki
Lubowicz Wielki to wieś w Polsce, zlokalizowana w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Klukowo. W latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa łomżyńskiego. Mieszkańcy kościoła rzymskokatolickiego przynależą do parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Kuczynie.
Historia
Nazwa wsi prawdopodobnie wywodzi się od imienia Lubowit. W XIV wieku osadnictwo w regionie uległo zahamowaniu. W XV wieku książę mazowiecki Janusz I nadał ziemie w okolicy Zambrowa rodzinie z wsi Czachy, której potomkowie osiedlili się w Lubowiczu.
W 1419 roku bracia Wawrzyniec i Florian z Gąsiorowa nabyli Kuczyno i część Lubowicza. Ich potomkowie, Lubowiccy i Kuczyńscy, byli znani w regionie, wystawiając sześciu konnych jeźdźców na popis szlachty litewskiej w 1528 roku.
Wzmianki historyczne
- 1580 – Jan i Paweł Lubowieccy z Kuczyna i Lubowicza w spisie podatkowym.
- Połowa XVI wieku – Abraham Lubowicki, komornik ziemski.
- Początek XVII wieku – Jan Lubowicki, dziedzic Lubowicza, Kuczyna i Bakalarzy.
W 1828 roku wzmiankowana jest szkoła w Lubowiczu, w której uczyło się 16 chłopców i 2 dziewczęta pod kierunkiem Stanisława Zalewskiego. Przed 1872 rokiem powstała jednoklasowa szkoła powszechna, która funkcjonowała do 1876 roku.
W 1891 roku wieś liczyła 21 gospodarstw drobnoszlacheckich i 7 chłopskich, z łączną powierzchnią 315 ha. W 1921 roku Lubowicz miał 33 domy i 252 mieszkańców, w tym 5 prawosławnych i 18 Żydów. W 1922 roku działała jednoklasowa szkoła powszechna z 46 uczniami, która w 1929 roku przeniosła się do Kuczyna, choć dwa oddziały kontynuowały działalność do maja 1931 roku.
„`
