„`html
Lublewo Lęborskie
Lublewo Lęborskie, znane w kaszubskim jako Wiôlgé Lëbléwò lub Lëbléwò Lãbòrsczé, to historyczna osada szlachecka w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Choczewo. Stanowi część sołectwa Starbienino. Miejscowość znajduje się niedaleko linii kolejowej Wejherowo-Choczewo-Lębork oraz jeziora Choczewskiego.
Osada została po raz pierwszy wspomniana w dokumentach w 1348 roku jako Grosse Lűblow. W 1437 roku istniał tu majątek kaszubski, a od 1568 do połowy XIX wieku wieś była lennem rodu Mach. Po II wojnie światowej majątek przeszedł na własność skarbu państwa. W latach 1975–1998 Lublewo Lęborskie należało do województwa gdańskiego.
Demografia
Struktura demograficzna Lublewa Lęborskiego na podstawie danych z lat 1995–2009, w szczególności z 2002 roku, przedstawia się następująco:
- Mężczyźni:
- 0-9 lat: 17
- 10-19 lat: 22
- 20-29 lat: 21
- 30-39 lat: 14
- 40-49 lat: 22
- 50-59 lat: 10
- 60-69 lat: 8
- 70-79 lat: 7
- 80 lat i więcej: 0
- Kobiety:
- 0-9 lat: 13
- 10-19 lat: 16
- 20-29 lat: 17
- 30-39 lat: 12
- 40-49 lat: 14
- 50-59 lat: 14
- 60-69 lat: 7
- 70-79 lat: 10
- 80 lat i więcej: 5
Powyższe dane ilustrują piramidę populacyjną, która pokazuje strukturę płci i wieku mieszkańców osady.
„`
