„`html
Lubiszewo Tczewskie
Lubiszewo Tczewskie (kaszb. Lubiszéwò) to wieś w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Tczew. Znajduje się około 6 km na zachód od Tczewa, w dolinie Motławy-Szpęgawy, przy drodze wojewódzkiej nr 224. W okolicy znajduje się węzeł drogowy Stanisławie A1.
Historia
Wczesnośredniowieczne Lubiszewo było siedzibą pomorskiego grodziska książęcego i przez pewien czas pełniło rolę stolicy jednego z księstw dzielnicowych. Pierwsza wzmianka o kościele św. Trójcy pochodzi z 1198 roku. Książę Sambor II przeniósł swoją siedzibę do Tczewa w 1253 roku, a w 1278 Mściwój II nadał wieś joannitom, którzy utworzyli dom zakonny. W 1370 roku joannici sprzedali swoje dobra Krzyżakom, co przyczyniło się do upadku grodziska.
W pobliżu wsi miały miejsce ważne bitwy, w tym bitwa nad Jeziorem Lubiszewskim w 1577 roku oraz bitwa pod Tczewem w 1627 roku.
Zabytki
W Lubiszewie znajdują się następujące zabytki:
- kościół parafialny pw. Świętej Trójcy (1348, 1823, nr rej.: A-601 z 30.05.1972)
- zagroda nr 8 (1935, nr rej.: A-1122 z 21.06.1986):
- drewniany dom, tzw. Poniatówka
- drewniana obora
- drewniana stodoła
Kościół Św. Trójcy, zbudowany w I połowie XIV wieku, ma bogate wnętrze w stylu barokowym i rokokowym z XVIII wieku. Wyróżniają się w nim m.in. ołtarze i chrzcielnica w kształcie wieloryba. Najcenniejszymi elementami są gotyckie rzeźby: grupa św. Trójcy oraz figura Madonny, która została koronowana w 1997 roku, co uczyniło z Lubiszewa Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.
Związani z Lubiszewem
- Ks. Bolesław Piechowski – kuratus lubiszewski w latach 1926-1939, męczennik za wiarę, upamiętniony pomnikiem przy kościele.
„`
