Loreta Asanavičiūtė
Loreta Asanavičiūtė (ur. 22 kwietnia 1967, zm. 13 stycznia 1991) była jedną z czternastu ofiar interwencji Armii Radzieckiej w Wilnie, podczas wydarzeń znanych jako obrona wieży telewizyjnej. Jako jedyna kobieta wśród ofiar, jej śmierć stała się symbolem walki o niepodległość Litwy.
Wydarzenia z 13 stycznia 1991
Wieczorem 13 stycznia 1991 roku, Armia Radziecka zaatakowała nieuzbrojonych cywilów broniących ośrodka telewizyjnego. Wojska użyły czołgów, które zmiażdżyły wiele osób, w tym Loreta Asanavičiūtė. Pomimo szybkiej pomocy, zmarła w szpitalu po utracie przytomności.
Ofiary i skutki interwencji
W wyniku tego brutalnego ataku zginęli również:
- Virginijus Druskis
- Darius Gerbutavičius
- Rolandas Jankauskas
- Rimantas Juknevičius
- Alvydas Kanapinskas
- Algimantas Petras Kavoliukas
- Vytautas Koncevičius
- Vidas Maciulevičius
- Titas Masiulis
- Alvydas Matulka
- Apolinaras Juozas Povilaitis
- Ignas Šimulionis
- Vytautas Vaitkus
Około 700 osób zostało rannych.
Znaczenie Lorety Asanavičiūtė
Śmierć Asanavičiūtė oraz relacje z tych tragicznych wydarzeń miały szeroki wpływ na opinię publiczną w demokratycznym świecie. Przyczyniły się do przyspieszenia procesu odrywania się Litwy i innych republik nadbałtyckich od ZSRR, co w efekcie doprowadziło do upadku Związku Radzieckiego.
Imię Lorety Asanavičiūtė stało się jednym z symboli walki o niepodległość Litwy i jest pamiętane do dziś.
