Lorenzo Valla
Lorenzo Valla (1405/1407 – 1 sierpnia 1457) był neapolitańskim humanistą, filozofem i historykiem. Kapłan rzymskokatolicki, święcenia przyjął w 1431 roku. W 1448 roku objął stanowisko sekretarza papieskiego. Cieszy się uznaniem jako jeden z czołowych filologów renesansowych.
W swoich badaniach Valla zakwestionował autentyczność Donacji Konstantyna i w jednej ze swoich prac poruszył temat relacji między wolną wolą a opatrznością bożą, sympatyzując z ideą predestynacji. Jego myśli były wysoko cenione, a Marcin Luter uważał go za jednego z najwybitniejszych myślicieli włoskich.
Wybrane prace
- Dialogus de voluptate (1431) – „Dialog o rozkoszy”
- Historiarum Ferdinandi regis Aragoniae libri III (1521)
- De falso credita et ementita Constantini donatione declamatio (1440, druk 1517)
- De rebus gestis Ferdinandi Aragonum et Siculorum Regis, libri tres (1546)
- Elegantiarum Latinae linguae libri VI – traktat o eleganckim wypowiadaniu się po łacinie, z odniesieniami do Cycerona
Podsumowanie
Lorenzo Valla pozostaje postacią kluczową w historii humanizmu i filologii renesansowej, a jego prace miały istotny wpływ na rozwój myśli filozoficznej i krytyki tekstów w Europie.
