London Calling – Album The Clash
London Calling to trzeci album studyjny brytyjskiego zespołu punkowego The Clash, wydany 14 grudnia 1979 roku przez CBS Records w Wielkiej Brytanii oraz przez Epic Records w USA w styczniu 1980. Album znacząco różni się od wcześniejszych wydawnictw zespołu, łącząc elementy ska, pop, soul, rockabilly i reggae. Porusza tematykę bezrobocia, rasizmu, konfliktów rasowych oraz odpowiedzialności za dorosłe życie. Otrzymał wysokie oceny krytyków i znalazł się na 8. miejscu listy 500 najlepszych albumów wszech czasów według magazynu „Rolling Stone”. Sprzedaż albumu wyniosła 2 miliony kopii na całym świecie.
Nagrywanie i produkcja
Po wydaniu albumu Give ’Em Enough Rope w 1978 roku, The Clash zerwał współpracę z producentem Bernardem Rhodesem, co wymusiło poszukiwanie nowego studia nagraniowego. Zespół szybko stworzył kilka demówek, a Mick Jones zajmował się aranżacjami, podczas gdy Joe Strummer pisał teksty. Okładkę albumu zaprojektował Ray Lowry, inspirowana debiutanckim albumem Elvisa Presleya, co zaowocowało wysoką oceną okładki w magazynie Q.
Wydanie
Album został wydany jako „album podwójny”, a jego cena była zbliżona do jednolitych wydawnictw. CBS Records początkowo nie chciało zgodzić się na wersję podwójną, ale ostatecznie do albumu dołączono 12-calowy winylowy singiel. Album odniósł sukces także poza Wielką Brytanią, osiągając drugą pozycję w Szwecji oraz 27. miejsce na liście Billboard 200 w USA, zyskując status platynowej płyty w 1996 roku.
Utwory
Album otwiera utwór „London Calling”, który porusza temat awarii reaktora jądrowego na Three Mile Island. Inne wyróżniające się utwory to „Brand New Cadillac” (cover Vince’a Taylora) oraz „Rudie Can’t Fail”, który łączy elementy popu, soulu i reggae. „Train in Vain”, wydany jako singiel, uzyskał popularność na listach przebojów.
Odbiór i wyróżnienia
Album został uznany za jeden z najlepszych w historii rocka, z wysokimi notami w rankingach „Rolling Stone” i „NME”. Robert Christgau nazwał go „najlepszym podwójnym albumem od czasu Exile on Main St.”. W 2007 roku London Calling trafił do Grammy Hall of Fame.
Lista utworów
- „London Calling” – 3:19
- „Brand New Cadillac” (Vince Taylor) – 2:09
- „Jimmy Jazz” – 3:51
- „Hateful” – 2:47
- „Rudie Can’t Fail” – 3:26
- „Spanish Bombs” – 3:18
- „The Right Profile” – 4:00
- „Lost in the Supermarket” – 3:47
- „Clampdown” – 3:50
- „The Guns of Brixton” (Paul Simonon) – 3:07
- „Train in Vain” – 3:11
Skład zespołu
- Joe Strummer – wokal, gitara rytmiczna
- Mick Jones – gitara, wokal wspierający
- Paul Simonon – gitara basowa, wokal wspierający
- Topper Headon – perkusja
