Sezon mistrzostw świata Formuły 1 składa się z serii Grand Prix, które odbywają się na przeznaczonych do tego celu torach wyścigowych, a czasem na zamkniętych ulicach miast. Wyniki wszystkich wyścigów w danym sezonie pozwalają wyłonić mistrza w dwóch kategoriach – wśród kierowców i konstruktorów.
Pierwsze Grand Prix Mistrzostw Świata Formuły 1 odbyło się w 1950 roku na brytyjskim Silverstone Circuit. Zwycięzcą został Giuseppe „Nino” Farina, startujący w Alfie Romeo. W początkowych latach wyścigi rozgrywane były głównie na torach europejskich, jednak Formuła 1 stała się serią o zasięgu globalnym. Z 19 torów używanych w sezonie 2014, 6 to obiekty powstałe w XXI wieku, a wszystkie z nich (z wyjątkiem Sochi Autodrom) znajdują się poza Europą.
Torem, na którym zorganizowano najwięcej wyścigów Formuły 1, jest Autodromo Nazionale di Monza. Włoski tor używany był we wszystkich edycjach Grand Prix Włoch Formuły 1 poza sezonem 1980, kiedy to wyścig rozegrano na Autodromo Enzo e Dino Ferrari. Najkrótszym torem wykorzystywanym w Formule 1 był Zeltweg Airfield w Austrii o długości 3,200 km, natomiast najdłuższym – Pescara Circuit we Włoszech (25,579 km), gdzie rozegrano jedyne wliczane do wyników, Grand Prix Pescara 1957.
Przez lata tory poddawano przebudowom lub korzystano z różnych ich konfiguracji. Lista przedstawia ostatnie wykorzystywane warianty torów.
Tory
* Kolumna „Typ” odnosi się do typu obiektu:
** Uliczny – tworzony jest na zamkniętych ulicach miasta;
** Stały – zamknięty dla ruchu obiekt, na którym rozgrywane są tylko wyścigi;
** Mieszany – wykorzystujący po części ulice i stały tor wyścigowy.
Tory według państw
Od 1950 roku Grand Prix Formuły 1 zorganizowano na 75 torach zlokalizowanych w 34 państwach świata, na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Najwięcej torów, bo aż dwunastu, używano w Stanach Zjednoczonych. Na siedmiu trasach ścigano się we Francji, a na sześciu w Hiszpanii.
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne
*
Kategoria:Historia Formuły 1
Kategoria:Listy sportowe – Formuła 1
