Linia zabudowy w projektowaniu urbanistycznym
Linia zabudowy to kluczowy element w urbanistyce, określający dopuszczalne położenie budynków w danym obszarze. W przeszłości, do 2021 roku, stosowano oznaczenia graficzne linii zabudowy zgodne z normą PN-B-01027, jednak od 2003 roku ich użycie stało się dobrowolne. Najczęściej wizualizowana jest jako ciągła linia z umieszczonymi stycznie trójkątami.
Rodzaje linii zabudowy w planach miejscowych
Linia zabudowy jest jednym z parametrów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, mimo braku jej legalnej definicji. Jej znaczenie należy ustalać w kontekście konkretnego planu. Wyróżnia się dwa główne rodzaje linii zabudowy:
- Obowiązująca linia zabudowy – wyznacza położenie frontowych ścian budynków.
- Nieprzekraczalna linia zabudowy – ogranicza obszar, na którym można wznosić budynki.
Definicje te są uproszczone, a szczegółowe informacje o ich zastosowaniu można znaleźć w konkretnych miejscowych planach.
Linie zabudowy w decyzjach o warunkach zabudowy
Linia zabudowy jest także wyznaczana w decyzjach o warunkach zabudowy, które są wydawane w przypadku braku planu miejscowego. W takich sytuacjach mowa jest o obowiązującej linii nowej zabudowy, która zazwyczaj kontynuuje linii istniejącej zabudowy na sąsiednich działkach, uwzględniając różne ograniczenia prawne. W przypadku rozbieżności w odległościach od pasa drogowego, kontynuowana jest linia dalsza.
W orzecznictwie pojawiają się różne interpretacje pojęcia obowiązująca linia nowej zabudowy, niektórzy interpretują ją jako linię wyznaczającą dokładne położenie budynku, podczas gdy inni traktują ją jako linię nieprzekraczalną.
