Lichtuga – definicja i charakterystyka
Lichtuga (niem. Leichtung = ulżenie) to mała jednostka pływająca, która służy do rozładowywania statków w celu zmniejszenia ich zanurzenia, zwłaszcza przed wejściem do portu lub w przypadku osiadania na mieliznach. Lichtugi charakteryzują się niewielkim zanurzeniem, płaskim dnem i są zdolne do transportu ładunków w płytsze miejsca, takie jak ujścia rzek.
W przeciwieństwie do typowych barek rzecznych, lichtugi są przystosowane do żeglugi po otwartym morzu. Zazwyczaj mają one kilkusettonową nośność (np. 500 ton) i są pełnopokładowe, co pozwala na efektywne przewożenie ładunków. Większość lichtug jest jednostkami bez napędu, które pływają w zestawach z holownikami. Często wyposażone są w proste, dwumasztowe ożaglowanie jako napęd awaryjny, choć ze względu na kształt kadłuba, ich żegluga pod żaglami jest ograniczona.
Niektóre lichtugi to zdeklasowane małe i średnie statki pełnomorskie, takie jak polskie jednostki „Elemka” (znana później jako Cornelia) oraz „Śląsk” (przemianowana na LCH-ZPS-2).
Lichtugi w Polsce
Przed wybudowaniem portu w Gdyni, lichtugi wpływały do Tczewa, omijając Gdańsk przez Przekop Wisły. Po II wojnie światowej operowały głównie u ujścia Odry, w rejonie między Świnoujściem a Szczecinem.
Lichtugi towarzystwa Żegluga Wisła-Bałtyk
Wśród jednostek tego towarzystwa, które miały ładowność 700 ton, znajdowały się:
- Alek
- Antek
- Bartek
- Benek
- Bolek
- Bronek
- Edek
- Felek
- Franek
- Stefek
- Wacek
- Wojtek
Jednostki o ładowności ponad 1200 ton ładowane w Gdańsku to:
- Janek
- Jurek
