Libacja – Ofiara Płynna w Religiach Antycznych
Libacja, znana z łaciny jako libatio, to praktyka polegająca na wylewaniu cennych płynów na ziemię jako ofiary dla bóstw. Była ona obecna w wielu religiach antycznych, a także w judaizmie, hinduizmie i shintō. W starożytnej Grecji i Rzymie stanowiła jeden z kluczowych obrzędów religijnych, a jej ślady można znaleźć także w relacjach Herodota dotyczących Persów oraz w pismach Pliniusza Młodszego o Celtach.
Najczęściej Używane Płyny
W ramach libacji najczęściej wykorzystywano:
- wino
- oliwę
- kosztowne olejki eteryczne
- ghi (w tradycji hinduizmu)
W judaizmie i antycznych religiach stosowano specjalne płaskie naczynia z dzióbkiem, zwane paterami, do przeprowadzania tych rytuałów. Libacje były głównie ofiarą dla bóstw podziemia, jak Hades, co uzasadniało konieczność wylewania płynów na gołą ziemię, aby mogły one wsiąknąć.
Libacja w Religii Shintō
W religii shintō praktyka ta znana jest jako Miki, co oznacza „boskie sake”. W trakcie ceremonii w shintoistycznych świątyniach używa się wina ryżowego, zwanego sake. W domowych warunkach często zamiast sake stosuje się świeżą wodę, którą zmienia się codziennie. Naczyniem liturgicznym do libacji w shintō jest prosty porcelanowy lub metalowy kubek bez ozdób.
Podsumowanie
Libacja to istotny element wielu tradycji religijnych, służący jako forma oddania czci bóstwom. Jej praktyka, choć różna w zależności od kultury, zawsze koncentruje się na symbolicznym wylewaniu płynów na ziemię.
