„`html
Łężyca – Dzielnica Zielonej Góry
Łężyca, dawniej wieś, obecnie osiedle Zielonej Góry, jest jednostką pomocniczą miasta od 1 stycznia 2015 roku. Do końca 2014 roku była częścią gminy Zielona Góra. W latach 1975-1998 znajdowała się w województwie zielonogórskim.
Historia
Łężyca ma średniowieczne korzenie, a jej pierwsza wzmianka pochodzi z około 1300 roku jako Lanzitz. W XIV wieku była własnością rodu von Lesslau. W 1422 roku część wsi przeszła na własność Zielonej Góry. Do XVIII wieku dominowała ludność polska, znająca się na uprawie winorośli. W 1790 roku w Łężycy znajdowały się folwark i młyn, w których mieszkało 431 osób w 81 gospodarstwach.
Do II wojny światowej w wsi nie wybudowano kościoła. Katolicy i protestanci uczęszczali do świątyń w pobliskich miejscowościach. Po wojnie, w 1945 roku, osiedliło się tu wiele polskich rodzin z Gniłowod. W latach 80. XX wieku rozpoczęto budowę kościoła filialnego pw. Matki Bożej Fatimskiej. W 2009 roku ustanowiono Pomnik Ofiar Ludobójstwa na Kresach Wschodnich.
Zabytki
W Łężycy znajdują się zabytki wpisane do wojewódzkiego rejestru:
- Kaplica cmentarna z drewnianą dzwonnicą, zbudowana w 1727 roku, nadal służy wiernym.
- Domy nr 4, 83, 85 z 1868 roku, w stylu szachulcowym, oraz obiekty z XVIII/XIX wieku.
- Domy nr 56 i 75 z połowy XIX wieku.
Podsumowanie
Łężyca to osiedle o bogatej historii i cennych zabytkach, które przyciągają uwagę mieszkańców oraz turystów. W ciągu wieków zmieniała się jej struktura społeczna i architektoniczna, a dzisiaj stanowi ważną część Zielonej Góry.
„`
