Lew Emilianowicz Włodzimirski
Data urodzenia: 10 stycznia 1905
Miejsce urodzenia: Barnauł
Data śmierci: 23 grudnia 1953
Miejsce śmierci: Moskwa
Kariera wojskowa i służba w organach bezpieczeństwa
Lew Włodzimirski był generałem porucznikiem oraz długoletnim funkcjonariuszem radzieckich organów bezpieczeństwa, w tym OGPU, NKWD i MWD. Służbę rozpoczął w 1928 roku, a w 1930 roku ukończył wieczorową radziecką szkołę partyjną w Piatigorsku. W latach 1934-1938 pełnił różne funkcje w administracji OKB, a potem w Tajnym Wydziale Politycznym Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego.
W 1939 roku przeszedł do Głównego Zarządu Ekonomicznego, a następnie do kontrwywiadu jako pierwszy zastępca szefa Wydziału 3 Głównego Zarządu. W lipcu 1939 roku był zaangażowany w morderstwo ambasadora ZSRR w Chinach. Po reorganizacji w 1941 roku został szefem Służby Śledczej Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego, a później Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego.
W 1946 roku kierował jednym z zarządów, a do marca 1953 roku pełnił funkcję szefa Głównego Zarządu Kadr. Po aresztowaniu Ławrientija Berii, został zwolniony z ministerstwa, a następnie aresztowany i rozstrzelany 23 grudnia 1953 roku.
Odznaczenia
- Order Lenina (1946)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie: 1940, 1944)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (1942)
- Order Czerwonej Gwiazdy (1937)
- Order „Znak Honoru” (1943)
- Odznaka „Honorowy Funkcjonariusz Czeki/OGPU” (1939)
Podsumowanie
Lew Włodzimirski był znaczącą postacią w radzieckich organach bezpieczeństwa, gdzie pełnił kluczowe funkcje przez wiele lat. Jego kariera zakończyła się tragicznie, gdy został aresztowany i stracony po upadku Berii.
