„`html
Leszek Raabe
Leszek Raabe, znany również jako „W. Lechowicz” i „Marek”, urodził się 28 czerwca 1913 roku w Krakowie, a zmarł 20 grudnia 1943 roku w Warszawie. Był polskim działaczem i publicystą socjalistycznym, a także założycielem i liderem grupy konspiracyjnej Gwardia. Pełnił funkcję członka Komitetu Centralnego podziemnej partii Polscy Socjaliści oraz komendanta Socjalistycznej Organizacji Bojowej.
Życiorys
Leszek Raabe pochodził z rodziny Henryka i Julii z Wyleżyńskich. Miał brata Zdzisława. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych. Już od 1928 roku angażował się w działalność młodzieżowych stowarzyszeń socjalistycznych, takich jak Związek Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej oraz Czerwone Harcerstwo TUR. Był także członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej i publikował w „Akademiku Socjaliście”. Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 roku, a po jej zakończeniu przewodził grupie Gwardia, która dążyła do zjednoczenia różnych frakcji socjalistycznych w walce z okupantem.
W 1941 roku, podczas podziemnej konferencji w Warszawie, współzałożył Polskich Socjalistów i objął funkcję komendanta Formacji Bojowo-Milicyjnych. W 1943 roku, po nieudanych próbach współpracy z innymi frakcjami, przeszedł do PPS-WRN i zorganizował Socjalistyczną Organizację Bojową, podporządkowaną Armii Krajowej. Brał czynny udział w akcjach pomocy Żydom w warszawskim getcie.
Leszek Raabe zginął w grudniu 1943 roku w niewyjaśnionych okolicznościach. Wywiad Armii Krajowej przeprowadził śledztwo, które sugerowało, że jego śmierć mogła być spowodowana działaniami komunistów, a nie Niemców. Pośmiertnie odznaczono go Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy 17 maja 1946 roku.
Bibliografia
- Stefan Korboński, W imieniu Rzeczypospolitej
„`
