Leoninus Magister
Leoninus Magister, działający w drugiej połowie XII wieku w Paryżu, był francuskim kompozytorem znanym z tworzenia muzyki organalnej. Jako przedstawiciel szkoły paryskiej oraz kantor i kierownik chóru związany był z katedrą Notre-Dame.
Twórczość
Leoninus jest szczególnie ceniony za swoje 2-głosowe utwory, które zostały zebrane w dziele zatytułowanym Magnus liber organi (Wielka księga organum). Wspólnie z Perotinuszem, który był jego następcą, podejmował się rozwiązania problemów rytmicznych związanych z organum melizmatycznym. W praktyce oznaczało to, że na trzy dźwięki w vox principalis (głos główny) przypadało pięć dźwięków w vox organalis (drugi głos).
Innowacje rytmiczne
Aby poprawić czytelność organum, Leoninus wprowadził nowe schematy rytmiczne, inspirowane stopami metrycznymi starożytnych Greków. Te innowacje miały kluczowe znaczenie dla rozwoju polifonii w muzyce średniowiecznej.
Znaczenie
Leoninus Magister był istotnym pionierem w tworzeniu uporządkowanego rytmu, co przyczyniło się do rozwoju polifonii w muzyce. Jego prace miały wpływ na przyszłych kompozytorów oraz rozwój muzyki w kolejnych wiekach.
Źródła/Bibliografia
- Mała encyklopedia muzyki, Stefan Śledziński (red. naczelny), PWN, Warszawa 1981
Linki zewnętrzne
- Kategoria: Francuscy kompozytorzy
- Kategoria: Kompozytorzy średniowiecza
