„`html
Leon Jan Piniński
Leon Jan Piniński h. Jastrzębiec (1857–1938) był polskim dyplomatą, kolekcjonerem oraz historykiem sztuki. Pełnił funkcje profesora prawa rzymskiego, rektora Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a także posła do Rady Państwa i Sejmu Krajowego. W latach 1903-1914 był namiestnikiem Galicji.
Życiorys
Urodził się 8 marca 1857 we Lwowie w rodzinie ziemiańskiej. Ukończył gimnazjum w Tarnopolu w 1874 roku. Po zakończeniu kadencji namiestnika powrócił na Uniwersytet Lwowski, gdzie kontynuował pracę jako profesor. W czasie I wojny światowej angażował się w działalność Naczelnego Komitetu Narodowego. Po wojnie zainteresował się sztuką i muzyką, prowadząc kolekcjonerstwo oraz pisząc prace autorskie.
Piniński był honorowym obywatelem wielu miast, w tym Lwowa oraz Tarnowa. Zmarł 4 kwietnia 1938, a jego pogrzeb odbył się na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Rodzina
Jego żoną była Maria z Mniszchów, hrabianka, z którą nie miał dzieci. Małżeństwo trwało prawie 20 lat.
Publikacje
Piniński był autorem licznych prac naukowych, w tym:
- Stan faktyczny nabycia posiadania
- Pojęcie i granice prawa własności według prawa rzymskiego
- Zamek na Wawelu
- Muzyka jako czynnik kultury
- Shakespeare: Wrażenia i szkice z twórczości poety
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1925)
- Złoty Wawrzyn Akademicki (1937)
- Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża (1917)
Bibliografia
- Renata Wiaderna-Kuśnierz, Prawo rzymskie na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w okresie międzywojennym, Toruń 2015.
- Renata Wiaderna-Kuśnierz, Leon hr. Piniński – prawnik, polityk, historyk sztuki, Kraków 2016.
„`
