Léon-Joseph Suenens

Léon-Joseph Suenens (16 lipca 1904 – 6 maja 1996) był belgijskim duchownym katolickim oraz kardynałem Kościoła rzymskokatolickiego.

Wykształcenie i wczesna kariera

W 1921 roku ukończył l’Institut Sainte-Marie w Schaerbeek, a następnie studiował w seminarium duchownym w Malines. Po tym okresie kontynuował naukę w Rzymie w Collège Belge. W czasie II wojny światowej pełnił funkcję wicerektora na uniwersytecie katolickim w Leuven. W 1945 roku został mianowany biskupem pomocniczym kardynała Joseph-Ernesta Van Roeya, przyjmując hasło biskupie „In Spiritu Sancto” (W Duchu Świętym).

Arcybiskup i kardynał

W 1961 roku Suenens został 18. arcybiskupem Archidiecezji Mechelen, a w 1962 roku kreowany kardynałem. Jako kościół tytularny przyznano mu Bazylikę św. Piotra w Okowach. Uczestniczył w II soborze watykańskim, gdzie był jednym z czterech moderatorów.

Udział w Soborze Watykańskim II

Kardynał Suenens był zwolennikiem darów charyzmatycznych w Kościele, co podkreślił podczas sesji Soboru 22 października 1963 roku. Argumentował, że charyzmaty są niezbędne dla duchowego ożywienia Ludu Bożego i powinny być integralną częścią życia Kościoła. Jego wpływ przyczynił się do uwzględnienia nauczania o charyzmatach w dokumencie soborowym „Lumen gentium”.

Kontrowersje i działalność

W 1968 roku jako jeden z pierwszych biskupów odrzucił papieskie nauczanie zawarte w encyklice „Humanae vitae”, stwierdzając, że nie czuje się zobowiązany do całkowitej uległości wobec tego dokumentu. W 1974 roku uczestniczył w kongresie „Światowej Konferencji nt. Religii i Pokoju”, który promował synkretyzm religijny. Suenens był również aktywnie zaangażowany w chrześcijańskie ruchy i stowarzyszenia religijne, takie jak Legion Maryi i ruch odnowy charyzmatycznej.

Emerytura

Kardynał Suenens przeszedł na emeryturę biskupią w 1979 roku. Jego następcą na stolicy biskupiej Malines został kard. Godfried Danneels, który pełnił tę funkcję od stycznia 1980 do stycznia 2010.