Leon IV Chazar
Leon IV Chazar (ur. 25 stycznia 750, zm. 8 września 780) był cesarzem bizantyńskim w latach 775–780. Był jedynym synem Konstantyna V i jego pierwszej żony, Tzitzak, córki władcy Chazarów. Leon został współcesarzem w 751 roku, a po śmierci ojca objął samodzielne rządy.
Polityka i Konflikty
W czasie swojego krótkiego panowania Leon IV prowadził działania militarne przeciwko kalifowi abbasydzkiemu Al-Mahdim. W 776 i 778 roku wysłał wojska do Syrii pod dowództwem Michała Lachanodrakona, jednak obie ekspedycje zakończyły się porażkami.
Życie prywatne i wpływy
Leon był pod dużym wpływem swojej żony, Atenki Ireny, z którą ożenił się w 769 roku. Para miała jedynego syna, Konstantyna VI, który później został cesarzem.
Zmiany w polityce
Leon IV wprowadził zmiany w polityce w porównaniu do swojego ojca. Zrezygnował z podboju Bułgarii, co okazało się błędem. Ruch ikonoklastyczny osłabł, a mnisi, dotychczas prześladowani, zaczęli odgrywać większą rolę w rządach, co było m.in. wynikiem wpływu Ireny.
Spisek i śmierć
Leon koronował swojego syna Konstantyna na współcesarza 24 kwietnia 776 roku, co spotkało się z opozycją ze strony jego braci. Cezar Nicefor zawiązał spisek, jednak Leon wykrył go i zesłał brata na Krym, ukarając również jego zwolenników. Cesarz zmarł 8 września 780 roku z powodu anemii.
Bibliografia
- G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, 2008.
- R. Browning, Cesarstwo Bizantyńskie, 1997.
- K. Zakrzewski, Historia Bizancjum, 1999.
Leon IV Chazar był istotną postacią w historii Bizancjum, wprowadzającą zmiany w polityce oraz wpływającą na dalsze losy cesarstwa.
