Życiorys Leo Scheffczyka
Leo Scheffczyk, urodzony 21 lutego 1920 roku w Bytomiu, był niemieckim duchownym katolickim, teologiem i kardynałem. Ukończył katolickie gimnazjum i w 1938 roku rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1941 roku przerwał naukę z powodu powołania do wojska, gdzie służył w Niemczech, Francji i Norwegii, a następnie spędził pół roku w niewoli.
Po wojnie osiedlił się w Bawarii, gdzie dokończył studia w Wyższej Szkole Filozoficzno-Teologicznej we Freisingu oraz na Uniwersytecie w Monachium. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1947 roku. Początkowo pracował jako duszpasterz, a następnie w 1948 roku został wicerektorem w seminarium duchownym w Königstein.
W 1950 roku obronił doktorat z historii Kościoła, a jego zainteresowania szybko skierowały się ku teologii dogmatycznej. W 1957 roku uzyskał habilitację w tej dziedzinie. Pracował jako profesor w Königstein oraz na uniwersytetach w Tybindze i Monachium. W 1978 roku otrzymał tytuł prałata honorowego, a w 1980 roku został członkiem Bawarskiej Akademii Nauk oraz papieskich akademii.
W lutym 2001 roku, w uznaniu jego osiągnięć naukowych, Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając mu diakonię S. Francesco Saverio alla Garbatella. Z uwagi na wiek, Scheffczyk nie przyjął sakry biskupiej i nie brał udziału w konklawe.
Podsumowanie
Leo Scheffczyk był znaczącą postacią w katolickiej teologii niemieckiej, cenionym profesorem i kardynałem. Jego życie i praca miały istotny wpływ na rozwój teologii w Niemczech, a także na ekumeniczne dialogi w Kościele katolickim.
