Lechosław Domański „Zeus”
Lechosław (Leszek) Jan Józef Domański, znany pod pseudonimem „Zeus”, urodził się 24 czerwca 1913 roku w Janowie Podlaskim. Był harcmistrzem, geografem oraz członkiem Głównej Kwatery Harcerzy ZHP. Zmarł prawdopodobnie w maju 1941 roku.
Wczesne lata
Domański był synem lekarza Zygmunta Domańskiego i Jadwigi z Mirowiczów. Po kilku latach spędzonych w Rosji, mieszkał w Siedlcach i Krasnymstawie. W 1925 roku rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Nowogródku, gdzie zaangażował się w harcerstwo. Po śmierci ojca przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, które przerwał z powodu ciężkiej choroby. Po powrocie do zdrowia kontynuował naukę na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
Działalność harcerska
W Wilnie Domański aktywnie działał w harcerstwie, uczestnicząc w międzynarodowych zlotach skautowych. W 1935 roku ukończył kurs instruktorów zuchowych, a w 1936 roku został kierownikiem Wydziału Kształcenia Starszyzny Chorągwi Wileńskiej. W 1937 roku otrzymał tytuł harcmistrza i objął kierownictwo Wydziału Drużyn Głównej Kwatery Harcerzy.
W 1938 roku został komendantem Szczepu 23. WDH w Warszawie, gdzie był nauczycielem geografii. Kładł duży nacisk na rozwój młodzieży i ich pasji. W sierpniu 1939 roku objął kierownictwo Komisji Pogotowia i po mobilizacji szefów, wyruszył z batalionem harcerskim na front.
Aresztowanie i śmierć
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku Domański wrócił do Warszawy, gdzie nawiązał konspiracyjne kontakty i dołączył do Szarych Szeregów. W marcu 1940 roku udał się do Wilna, gdzie został aresztowany przez NKWD. Po brutalnych przesłuchaniach, w 1941 roku Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR wydało na niego wyrok śmierci. Zginął prawdopodobnie w maju 1941 roku.
Podsumowanie
Domański był wybitną postacią w harcerstwie, łączącą pasję do edukacji z działalnością patriotyczną. Jego życie i działalność pozostają inspiracją dla kolejnych pokoleń.
