Lech Ratajski
Lech Ratajski, znany również jako Leszek Ratajski, był polskim kartografem, profesorem Uniwersytetu Warszawskiego oraz żołnierzem Armii Krajowej. Urodził się 16 kwietnia 1921 roku w Rawie Mazowieckiej, a zmarł 22 listopada 1977 roku w Warszawie.
Życiorys
Ratajski był synem Wiktora Franciszka i Cecylii z Klepaczków. Jego edukacja przebiegała w różnych miastach, a maturę zdał w 1939 roku w Liceum Matematyczno-Przyrodniczym w Łomży. W czasie II wojny światowej uczył w Kupiskach koło Łomży i studiował w Warszawie. W 1942 roku wstąpił do Armii Krajowej, gdzie ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i brał udział w różnych akcjach, w tym w uwolnieniu Żydów z obozu w Treblince.
Po wojnie pracował jako nauczyciel geografii w Węgrowie, a następnie studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał tytuł magistra. W 1950 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Antropogeografii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie stopniowo awansował na różne stanowiska, aż do kierownictwa Katedry Kartografii.
Osiągnięcia naukowe
- Obronił doktorat w 1962 roku na podstawie pracy dotyczącej kartografii ekonomicznej.
- W 1966 roku habilitował się, a od 1967 roku kierował Katedrą Kartografii.
- Wypromował 86 magistrów oraz 6 doktorów kartografii.
- Był wiceprezydentem Międzynarodowej Asocjacji Kartograficznej.
Ratajski był autorem około 400 prac naukowych oraz 1000 map. Do jego ważniejszych publikacji należą:
- Kartografia ekonomiczna (1960)
- Metodyka kartografii społeczno-gospodarczej (1973)
- Polskie nazewnictwo geograficzne świata (1959)
- Afryka (1966)
- Słownik geografii ZSRR (1974)
Odznaczenia i wyróżnienia
Ratajski był laureatem nagród ministra oświaty oraz otrzymał liczne odznaczenia, w tym:
- Krzyż Walecznych (1949)
- Złoty Krzyż Zasługi (1973)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)
Był żonaty z Marią z Różańskich, z którą miał dwoje dzieci. Zmarł w 1977 roku i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.
