Historia ławy
Ława, prosty mebel drewniany, ma swoje korzenie w starożytności. Początkowo była to leżąca kłoda drewna, która z czasem ewoluowała w kierunku mebla przeznaczonego do siedzenia, a czasem nawet spania. W miarę rozwoju pilarstwa, ławy zaczęto wykonywać z desek, a ich konstrukcja opierała się na dwóch lub więcej nogach, w zależności od długości mebla.
Ława w średniowieczu
W średniowieczu ławy były umieszczane wzdłuż ścian w domach wiecowych oraz w karczmach, gdzie otaczały stoły. Służyły zarówno do siedzenia, jak i do spania dla podróżnych i gości. Ponadto, w czasie jarmarków, ława była miejscem pracy dla wekslarzy, którzy przeprowadzali transakcje finansowe. Oszukańcze praktyki niektórych z nich prowadziły do wybuchów gniewu klientów, co przyczyniło się do powstania terminu „bankructwo”.
Znaczenie i ewolucja ławy
W miarę upływu czasu pojęcie „ława” zyskało wiele znaczeń, takich jak: ława kar (spoczynek na ławie kar), ława w sądownictwie (grupa ławników), a także ośla ława w szkolnictwie. Sam mebel przeszedł znaczną ewolucję, zyskując oparcia oraz ergonomiczne wygięcia siedziska i oparcia. W XIX wieku pojawiły się ławki parkowe, które charakteryzowały się podłokietnikami oraz solidną konstrukcją wspartą na żeliwnych nogach.
