ISO 8859-13: Standard Kodowania
ISO 8859-13, znany również jako Latin-7, to standard kodowania znaków, który został zaprojektowany w celu wspierania języków bałtyckich, takich jak litewski i łotewski. Jest częścią rodziny standardów ISO 8859, które definiują różne zestawy znaków dla różnych języków i regionów.
Historia i Zastosowanie
Standard ISO 8859-13 został wprowadzony w 1995 roku jako rozszerzenie dla wcześniej istniejących standardów ISO 8859-1 i ISO 8859-2. Jego głównym celem było zapewnienie odpowiedniego wsparcia dla specyficznych znaków używanych w językach bałtyckich. Dzięki temu standardowi, użytkownicy tych języków mogli łatwiej korzystać z komputerów i innych urządzeń elektronicznych.
Charakterystyka
- Obsługuje 191 znaków.
- Oferuje wsparcie dla litery diakrytyczne, co jest istotne dla języków bałtyckich.
- Jest kompatybilny z innymi standardami z rodziny ISO 8859.
Znaki Specjalne
ISO 8859-13 zawiera znaki, które są kluczowe dla zapisu w językach litewskim i łotewskim, w tym:
- Litery z ogonkami i kreskami.
- Znaki diakrytyczne.
Podsumowanie
ISO 8859-13 jest istotnym standardem kodowania, który umożliwia poprawne wyświetlanie i przetwarzanie tekstów w językach bałtyckich. Dzięki jego zastosowaniu, użytkownicy mogą korzystać z technologii informacyjnej w sposób, który uwzględnia specyfikę ich języków.
